Πρώτη έντυπη παρουσίαση: Peziza badiofusca

του Μιχάλη Γκίλα, Μέλος Μανιταρόφιλων Ελλάδας

Peziza badiofusca (Boud.)  Dennis

Οικολογία: Καρποφορεί από την άνοιξη έως το φθινόπωρο σε υγρό, γυμνό έδαφος. Σπάνιο είδος στην Ελλάδα, βρέθηκε μόνο μια φορά.

Μορφολογία: Ασκώματα (διάμ. 1-3 εκ.) άμισχα, κυπελλοειδή έως σχεδόν επίπεδα με κοκκινοκαφετί, καστανό υμένιο με πορφυρούς τόνους, ομοιόχρωμη, πιτυρώδη εξωτερική επιφάνεια, ελαφρώς οδοντωτή περίμετρο και σάρκα που εκκρίνει μπλε, ιριδίζοντα χυμό όταν τραυματίζεται. Μικροσκοπία: Ασκοί (300 x 18 μm) 8-σποροι, κυλινδρικοί, μονόσειροι, με πατερίτσα στη βάση και κιτρινωπό περιεχόμενο. Παραφύσεις ευθείες, άχρωμες, διαφραγματικές, ελαφρώς ροπαλοειδείς στην κορυφή (x -6 μm) με κιτρινοκαφετί επιθήκιο.  Ασκοσπόρια (β: 12-17 x 8-10,5 μm, ΜΓ-1105: 15,2-17,7 x 7-9 μm) ελλειπτικά, τραχιά, με 1 (2) σταγόνες, με τακτά φύματα και ελικοειδείς, συνεχείς ραβδώσεις. Εδωδιμότητα: Μη εδώδιμο. Βιβλιογραφία: R. Dennis: British Ascomycetes, Pezizaceae in Pacific Northwest, mycodb.fr, Larger cup fungi of Britain, Micologico de la Rioja, pilzbestimmer.de, G. Medardi

Αρ. συλλογής: ΜΓ-1105, Φενεός Κορινθίας, στο έδαφος, σε  ρυάκι, 09-03-2014. Εύρεση, φωτογράφιση, μικροσκοπική εξέταση: Μιχάλης Γκίλας (Μανιταρόφιλοι Ελλάδας). Ταυτοποίηση: Μιχάλης Γκίλας-Gianfranco Medardi.